O książce: 1986 / "... - Ile możesz napisać, Rembrandt? Poinformowano mnie, że zdjęcie jest już gotowe od dawna i wszyscy najpierw wzywają tego czy innego strzelca, żeby pozować. Są gotowi przyjąć to wszystko jako kompletną kpinę. – Coppenol mówił z podekscytowaniem, jak przyjaciel, jak życzliwy. I zamilkł. Zamilkł i odwrócił się tyłem do Danae... Rembrandt wziął go za rękę. Przykucnąłem przed nim. – Mój drogi Coppenolu. Postanowiłem namalować obraz tak, aby przewyższyć samego siebie. A to jest trudne. Mogę nie zdać egzaminu. Albo wzniosę się na sam szczyt, albo pójdę do piekła. Jeden z dwóch. Dlatego proszę im powiedzieć, powiedzieć im wszystkim: nie wypuszczę pędzli, nie zrezygnuję z obrazu, dopóki go nie skończę. A wystawię go dopiero wtedy, gdy zobaczę, że jestem na górze. Coppenol poczuł drżenie ręki artysty. Widziałem, jak jego oczy błyszczały i czułem jego ciężki oddech. Nie, nie było czasu na żarty: Rembrandt zdecydował, Rembrandt się nie podda…»